Szarobrewka śpiewna
| Melospiza melodia[1] | |||
| (A. Wilson, 1810) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
szarobrewka śpiewna | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 tylko w sezonie lęgowym występuje przez cały rok tylko poza sezonem lęgowym | |||
Szarobrewka śpiewna[4], pasówka śpiewna[5] (Melospiza melodia) – gatunek małego ptaka z rodziny pasówek (Passerellidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Wyróżniono ponad dwadzieścia podgatunków M. melodia[6][4][2]:
- M. melodia maxima Gabrielson & Lincoln, 1951 – zachodnie Aleuty.
- M. melodia sanaka McGregor, 1900 – wschodnie Aleuty i końcowa część półwyspu Alaska.
- M. melodia insignis S.F. Baird, 1869 – Kodiak i wschodnia część półwyspu Alaska.
- M. melodia kenaiensis Ridgway, 1900 – wybrzeża południowej Alaski.
- M. melodia caurina Ridgway, 1899 – wybrzeża południowo-wschodniej Alaski.
- M. melodia rufina (Bonaparte, 1850) – szarobrewka rdzawa – wyspy południowo-wschodniej Alaski i zachodnia Kanada.
- M. melodia merrilli Brewster, 1896 – wschodnia Kolumbia Brytyjska do południowo-wschodniego Waszyngtonu, północno-wschodniej Kalifornii i północno-zachodniej Montany.
- M. melodia morphna Oberholser, 1899 – środkowa i południowo-zachodnia Kolumbia Brytyjska do północno-zachodniego Oregonu.
- M. melodia cleonensis McGregor, 1899 – południowo-zachodni Oregon i północno-zachodnia Kalifornia.
- M. melodia gouldii S.F. Baird, 1858 – środkowe wybrzeże Kalifornii (z wyjątkiem Zatoki San Francisco), Wyspy Santa Cruz.
- M. melodia samuelsis (S.F. Baird, 1858) – Zatoka San Pablo i północna Zatoka San Francisco.
- M. melodia maxillaris Grinnell, 1909 – Zatoka Suisun.
- M. melodia pusillula Ridgway, 1899 – południowa Zatoka San Francisco.
- M. melodia graminea C.H. Townsend, 1890 – Channel Islands i Los Coronatos; wymarł na Santa Barbara Island (Channel Islands) w latach 1960.[3]
- M. melodia heermanni S.F. Baird, 1858 – szarobrewka kalifornijska – środkowa i południowo-zachodnia Kalifornia, północna Kalifornia Dolna.
- M. melodia rivularis W.E. Bryant, 1888 – południowa Kalifornia Dolna.
- M. melodia fallax (S.F. Baird, 1854) – szarobrewka pustynna – południowa Nevada, południowy Utah, Arizona i północno-zachodni Meksyk.
- M. melodia goldmani Nelson, 1899 – Meksyk (północno-zachodni do zachodnio-środkowego).
- M. melodia mexicana Ridgway, 1874 – szarobrewka meksykańska – południowo-środkowy Meksyk.
- M. melodia villai A.R. Phillips & Dickerman, 1957 – środkowy Meksyk.
- M. melodia adusta Nelson, 1899 – zachodnio-środkowy Meksyk.
- M. melodia montana Henshaw, 1884 – zachodnio-środkowe USA.
- M. melodia melodia (A. Wilson, 1810) – szarobrewka śpiewna – południowo-środkowa i południowo-wschodnia Kanada do południowo-wschodnich USA (oprócz wybrzeży Atlantyku).
- M. melodia atlantica Todd, 1924 – wybrzeża wschodnio-środkowych USA.
Proponowany podgatunek zacapu uznany za synonim M. m. adusta[6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 14–18 cm. Wierzch ciała brązowy, w czarne i szare kreski; spód biały, z ciemnobrązowymi kreskami na bokach, zagęszczonymi na piersi. Ciemię brązowe, z widocznym szarym paskiem przechodzącym przez środek. Brew szeroka, szarawa; pokrywy uszne szarobrązowe. Ogon długi oraz zaokrąglony. Nogi jasne. U młodych często brak kresek na piersi.
Zasięg, środowisko
[edytuj | edytuj kod]Zarośla oraz obrzeża zadrzewień w północno-zachodniej, środkowej, południowo-zachodniej i południowo-wschodniej części Ameryki Północnej. Zimę spędza w środkowej i południowej części Ameryki Północnej.
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN uznaje szarobrewkę śpiewną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 130 milionów osobników[7]. Trend liczebności populacji uznawany jest obecnie za stabilny[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Melospiza melodia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Song Sparrow (Melospiza melodia). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
- ↑ a b c d Melospiza melodia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Passerellidae Cabanis & Heine, 1850–1851 – pasówki – New World sparrows and allies (wersja: 2021-01-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-10].
- ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 368, 1999.
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World Sparrows, Bush Tanagers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-10]. (ang.).
- ↑ Song Sparrow Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-02-10]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).